Verhalen uit Baouan: 'Vortex'
Nadat ze twee dagen aan het ziekbed van Mauk had gezeten, viel plots een sluier voor haar gezicht weg en keek ze door de ogen van haar ondertussen overleden moeder. Ze ging jaren terug in de tijd en vanaf de bestuurdersstoel zag ze in de reflectie van de achteruitkijkspiegel zichzelf als kind met opgetrokken knieën in de auto zitten. Ze herinnerde zich dat moment nog goed en bedacht met een zweem van melancholie dat ze er op dat moment nog niet de minste notie van had dat haar leven met rasse schreden een kantelpunt naderde. Onderweg naar huis draaiden ze een omhooglopende oprit naar de ringweg rond de stad waar ze indertijd woonden, op, toen ze haar eigen stem – zij het die van tijden geleden – gedecideerd “Stop!” hoorde roepen. Haar moeder manoeuvreerde zo snel haar reflexen het toelieten naar de pechstrook, hield daar even halt en reed, meer dan enkele verkeersregels negerend, vastberaden achteruit tot waar ze haar veilig konden laten uitstappen voor een hoog betonnen gebouw waar...
