Verhalen uit Rikansalla: 'Peter O'Connor'
Een ouderdomskenmerk dat hij niet had zien aankomen was dat zijn speekselproductie doorheen de jaren aanzienlijk de hoogte in was gegaan, in zoverre zelfs dat het hinderlijk werd. De laatste tijd had hij het gevoel dat hij constant overtollig vocht aan het doorslikken was waarbij hij in gezelschap regelmatig pas echt in de problemen kwam als hij tijdens het praten de overvloedig vrijkomende sappen niet snel genoeg weg kon werken waardoor ze zich via zijn mond in onsmakelijke, draderige geuten een weg naar buiten zochten en vaak ook vonden. In de concentratie van het schrijven van een finale brief aan zijn kinderen kwamen ook enkele flinke slokken uit zijn mondhoek gegulpt die het papier getekend hadden. Gebruik makend van doordrukvellen had hij de drie brieven in één keer geschreven (zijn krachten hadden hem immers in dergelijke mate verlaten dat hij het niet zag zitten ze afzonderlijk neer te pennen), en de eerste bladzijde van de bovenste, die voor Barbara was bedoeld, vertoonde in ...