Verhalen uit Rikansalla: 'Magnetisch'
Vandaag zou de spanning die hier al een hele week in huis hing en waar ik mij met mijn neefje Tom en nichtje Bea zoveel mogelijk voor had trachten af te sluiten, tot een culminatiepunt komen. Waar het al dagenlang een voor ons geheimzinnig gehouden aan- en aflopen van familieleden was, leek niemand zich echt om ons te bekommeren en beschikten we dus over een grote mate aan vrijheid. Het voelde allemaal een beetje aan zoals het begin van 'Home Alone' zij het dan zonder de positieve anticipatie van een verre reis, namelijk meer beklemmend, met een in de lucht hangende (aan Couperus' beste werk herinnerende) sfeer van noodlottig onheil. Na een onrustige, woelige nacht waren we vroeg uit de veren en improviseerden we schichtig een ontbijt in de langzaam in chaos verzonken keuken. De dageraad bleek op dat moment echter een leugen; de zon was verdwenen en de ramen waren grauw en vlokkig, ook al was het nog zomervakantie. Niettemin zetten we ons de vorige avond bedachte plan door...