Naam- en eindeloos

In die tijd verdiende ik wat bij door reviews te schrijven voor een krant, en toen ik op een dag in mijn brievenbus een uitnodiging van een bevriende, van huis uit erg welgestelde kunstenaar-cineast die in artistieke kringen best wel naam begon te maken, vond om in zijn landhuis waar hij een kleine thuisbioscoop had ingericht in een select gezelschap een film te komen bekijken, aarzelde ik dan ook geen moment om daar op in te gaan. Ervan uitgaande dat het om een avant-première van zijn nieuwste worp ging, en uitermate benieuwd naar het resultaat arriveerde ik (voor het grootste deel van het traject, de stad uit, had ik de trein genomen, daarna legde ik onder een stralende middagzon via allerlei landwegen het laatste stuk te voet af) op de afgesproken dag iets voor het aangegeven uur ter plaatse. Aan het eind van de lange, met crèmekleurig grind bedekte oprijlaan die vanaf het hek aan de straatkant uitmondde in een kleine rotonde, waarachter het gebouw statig en breed oprees, trof ik tw...

Ik was voor dat weekend helemaal uitverkocht en besloot ervan gebruik te maken dat de optredens nog enkele uren zouden doorgaan om de teugels nog even te vieren. Ik nam een tweetal rolletjes bankbiljetten uit mijn uitpuilende rugzak en gaf de reeds lang dienst doende, verweerde tas in bewaring bij de verloren voorwerpen. Vervolgens zocht ik de toiletten op waar ik mijn zakken leegschudde op het neergelaten wc-deksel. Naast een heleboel stofpluisjes en wat onbestemd gruis bestond de overgebleven oogst uit ettelijke opdrogende brokjes rode pasta, een lichtgele capsule die ik openbrak en waarvan ik de fijnkorrelige inhoud bij de rest goot, en nog een behoorlijk hoopje wit en bruin poeder. Met mijn handen veegde ik alles samen naar het midden van het hardplastieken oppervlak en spuwde ik eens flink op het bonte mengsel om het te bevochtigen, zodat ik alles samen kon rollen tot een kleverige, qua substantie uniforme massa ter grootte van een dikke knikker. Nadat ik die nog even op handtemp...